Τα κρεατάκια στη μύτη, επιστημονικά γνωστά ως αδενοειδείς εκβλαστήσεις, είναι μικρές μάζες ιστού που βρίσκονται στον φάρυγγα, πάνω από τις αμυγδαλές. Τα κρεατάκια αναπτύσσονται μέχρι και το 5ο έτος της ζωής ενός παιδιού ενώ αρχίζουν να συρρικνώνονται από την ηλικία των 7 ετών και μέχρι την ενηλικίωσή του. Σε περιπτώσεις όμως που τα κρεατάκια διογκωθούν σε βαθμό που να προκαλέσουν προβλήματα, πρέπει να αφαιρούνται καθώς ενέχουν κινδύνους.
Τα συμπτώματα
Όταν τα κρεατάκια είναι αρκετά διογκωμένα μπορεί να προκαλέσουν:
- Ρινική συμφόρηση
- Δυσκολία αναπνοής από τη μύτη
- Ροχαλητό
- Πονόλαιμο
- Προβλήματα στον ύπνο
- Πρήξιμο στους αδένες του λαιμού
- Δυσκολία στην κατάποση
- Προβλήματα ακοής
- Ωτίτιδες
- Υπνική άπνοια
- Σύγκλειση των δοντιών με αποτέλεσμα να επηρεάζεται το σχήμα της γνάθου και ο ασθενής να αποκτά ένα «αδενοειδές προσωπείο»
- Αλλαγή της χροιάς της φωνής.
Η διαδικασία της αφαίρεσης
Τα κρεατάκια από μόνα τους δεν προκαλούν προβλήματα, όταν όμως διογκωθούν σε βαθμό που να προκαλούν τα παραπάνω (και όχι μόνο) προβλήματα πρέπει να αφαιρούνται. Η διαδικασία που ακολουθείται για την αφαίρεσή τους είναι απλή. Κατόπιν του απαραίτητου προεγχειρητικού ελέγχου, ο μικρός ασθενής εισέρχεται στο χειρουργείο. Η επέμβαση γίνεται με γενική αναισθησία και είτε με τα κλασικά εργαλεία είτε ενδοσκοπικά είτε ακόμα και με πιο αναίμακτες τεχνικές ο γιατρός αφαιρεί πλήρως τα κρεατάκια. Η επέμβαση διαρκεί περίπου 15 λεπτά ενώ δεν απαιτείται παραμονή του ασθενούς στην κλινική και είναι σε θέση να επιστρέψει στο σπίτι του. Η επέμβαση δεν προκαλεί ιδιαίτερο πόνο και οποιαδήποτε ενόχληση αντιμετωπίζεται με απλά παυσίπονα για 2-3 ημέρες. Ταυτόχρονα χορηγείται και αντιβιοτική αγωγή για την αποφυγή ενδεχόμενης επιμόλυνσης ενώ καλό είναι να ακολουθηθεί και μια προσεγμένη διατροφή (πχ γάλα, γιαούρτι, σούπες, ζελέ κτλ σε θερμοκρασία δωματίου) ώστε να μην τραυματιστεί η περιοχή . Ο ασθενής μπορεί να επιστρέψει στο σχολείο του μετά από περίπου μια εβδομάδα.
Τα κρεατάκια δεν προκαλούν προβλήματα και αρχίζουν να υποχωρούν μετά από κάποια συγκεκριμένη ηλικία ενώ τείνουν να εξαφανίζονται εντελώς στην ενήλικη ζωή. Η αφαίρεσή τους προτείνεται μόνο στην περίπτωση εμφάνισης επιπλοκών αλλά ακόμα και σε αυτή την περίπτωση η διαδικασία είναι απλή και δεν περιλαμβάνει μεγάλη ταλαιπωρία για τους μικρούς ασθενείς.
