Η ιγμορίτιδα στα παιδιά απασχολεί πολλούς γονείς, ιδιαίτερα κατά τους χειμερινούς μήνες ή μετά από επαναλαμβανόμενα κρυολογήματα των παιδιών τους. Ενώ η ρινική καταρροή και ο βήχας είναι συνηθισμένα σε κάθε παιδί, η παρατεταμένη διάρκεια και η επιμονή ορισμένων συμπτωμάτων ενδέχεται να υποδηλώνουν κάτι πιο σύνθετο, όπως φλεγμονή των παραρρινίων κόλπων, γνωστή και ως παιδική ιγμορίτιδα.
Η σωστή αναγνώριση των συμπτωμάτων της ιγμορίτιδας στα παιδιά είναι ουσιαστική για την έγκαιρη διάγνωση και θεραπεία. Η πάθηση, αν δεν αντιμετωπιστεί κατάλληλα, μπορεί να επηρεάσει τη σχολική απόδοση, την ποιότητα ζωής και να οδηγήσει σε επιπλοκές, όπως ωτίτιδες ή χρόνιες ρινίτιδες. Η ενημέρωση των γονέων και η έγκαιρη συμβουλή από ωτορινολαρυγγολόγο μπορούν να αποτρέψουν αυτές τις καταστάσεις.
Τι είναι η ιγμορίτιδα στα παιδιά και γιατί είναι συχνή
Η ιγμορίτιδα είναι η φλεγμονή των παραρρινίων κόλπων, δηλαδή των μικρών κοιλοτήτων που βρίσκονται γύρω από τη μύτη και επικοινωνούν με αυτή. Στα παιδιά, οι παραρρίνιοι κόλποι δεν είναι πλήρως ανεπτυγμένοι από τη γέννηση. Εξελίσσονται σταδιακά και αυτός είναι ένας από τους λόγους που τα συμπτώματα δεν είναι πάντοτε σαφή ή τυπικά.
Η ιγμορίτιδα στα παιδιά μπορεί να είναι οξεία, δηλαδή να εμφανιστεί μετά από ένα απλό κρυολόγημα και να διαρκέσει μέχρι τρεις εβδομάδες, ή υποτροπιάζουσα, δηλαδή να επιστρέφει ανά τακτά χρονικά διαστήματα. Υπάρχει και η χρόνια μορφή, όπου τα συμπτώματα επιμένουν για πάνω από 12 εβδομάδες. Η κοινή αιτία είναι μια προηγούμενη ιογενής λοίμωξη του ανώτερου αναπνευστικού που προκαλεί οίδημα στον ρινικό βλεννογόνο και απόφραξη των στομίων αποχέτευσης των ιγμορείων. Έτσι, παγιδεύονται βλέννες και μικρόβια, προκαλώντας φλεγμονή.
Τα παιδιά, λόγω του ανώριμου ανοσοποιητικού τους συστήματος, της στενότερης ανατομίας των κόλπων και της συχνής έκθεσής τους σε ιούς (π.χ. σε παιδικούς σταθμούς), είναι πιο επιρρεπή στην ανάπτυξη ιγμορίτιδας. Επιπλέον, παράγοντες όπως οι αλλεργίες, η υπερτροφία των αδενοειδών (κρεατάκια), η παρατεταμένη ρινική συμφόρηση και το παθητικό κάπνισμα επιβαρύνουν την κατάσταση.
Ποια είναι τα πιο συνηθισμένα συμπτώματα
- Ένα από τα κύρια χαρακτηριστικά που διαφοροποιεί την ιγμορίτιδα από το κοινό κρυολόγημα είναι η διάρκεια των συμπτωμάτων. Όταν η καταρροή και η ρινική συμφόρηση επιμένουν για πάνω από 10 ημέρες χωρίς βελτίωση (ή ακόμη χειρότερα, επιδεινώνονται μετά την αρχική ύφεση) τότε είναι πολύ πιθανό να πρόκειται για ιγμορίτιδα.
- Το πυκνό, κιτρινοπράσινο ρινικό έκκριμα είναι ένα από τα πιο χαρακτηριστικά συμπτώματα. Οι γονείς συχνά αναφέρουν ότι το παιδί έχει «μόνιμα βουλωμένη μύτη» και αναπνέει από το στόμα, ακόμα και όταν δεν έχει πυρετό. Το παιδί μπορεί να δυσκολεύεται να κοιμηθεί, να ροχαλίζει ή να ξυπνά με βήχα, ιδίως τις πρώτες πρωινές ώρες ή μετά την κατάκλιση.
- Ένα άλλο συχνό εύρημα είναι ο επίμονος βήχας χωρίς άλλα εμφανή αναπνευστικά συμπτώματα. Πρόκειται για έναν βήχα που δεν είναι ιδιαίτερα παραγωγικός και παρατείνεται για εβδομάδες, και μπορεί να προκαλεί ενοχλήσεις τόσο τη μέρα όσο και τη νύχτα. Σε μικρότερα παιδιά, μπορεί να εκδηλωθεί με ευερεθιστότητα, απώλεια όρεξης ή πονοκεφάλους, που το παιδί δυσκολεύεται να περιγράψει.
- Ορισμένα παιδιά παρουσιάζουν πίεση ή πόνο στο πρόσωπο, ιδίως γύρω από τα μάτια ή τα μάγουλα, καθώς και ευαισθησία κατά την πίεση στις περιοχές των ιγμορείων. Ο πονοκέφαλος είναι πιο συχνός σε μεγαλύτερα παιδιά ή εφήβους, ενώ στα μικρότερα συχνότερα εκδηλώνεται με γενική κακουχία και γκρίνια.
- Σε πιο σοβαρές περιπτώσεις, η επίμονη κακοσμία αναπνοής, ο πυρετός που επιστρέφει μετά από φαινομενική ανάρρωση ή η φλεγμονή γύρω από τα μάτια (πρήξιμο, ερυθρότητα) αποτελούν σημάδια που απαιτούν άμεση ιατρική αξιολόγηση.
Πότε πρέπει να επισκεφθείτε ΩΡΛ για την ιγμορίτιδα στα παιδιά
Οι περισσότερες ιογενείς λοιμώξεις του αναπνευστικού στα παιδιά περνάνε μόλις ολοκληρώσουν τον κύκλο τους και δεν απαιτούν ιατρική παρέμβαση. Όταν όμως τα συμπτώματα επιμένουν, επιδεινώνονται ή επανέρχονται συχνά, είναι σημαντικό να γίνει εκτίμηση από ωτορινολαρυγγολόγο. Ο ειδικός μπορεί να διακρίνει μεταξύ ιογενούς και βακτηριακής λοίμωξης, να εντοπίσει ανατομικά ή αλλεργικά αίτια και να προτείνει την κατάλληλη θεραπεία.
Η εξέταση περιλαμβάνει επισκόπηση του ρινοφάρυγγα, αξιολόγηση των αδενοειδών εκβλαστήσεων και ενδεχομένως ρινοενδοσκόπηση, εφόσον το παιδί συνεργάζεται. Σε περιπτώσεις υποτροπιαζουσών ή χρόνιων ιγμοριτίδων, μπορεί να χρειαστεί απεικονιστικός έλεγχος (ακτινογραφία, αξονική τομογραφία) για την πλήρη χαρτογράφηση της κατάστασης.
Η θεραπευτική προσέγγιση μπορεί να περιλαμβάνει από ρινικές πλύσεις με φυσιολογικό ορό και αποσυμφορητικά έως αντιβιοτική αγωγή, αντιισταμινικά ή ακόμα και χειρουργική αντιμετώπιση, σε περιπτώσεις που υπάρχει ανατομικό εμπόδιο ή υπερτροφικές αμυγδαλές/κρεατάκια.
Η ιγμορίτιδα στα παιδιά είναι μια πάθηση που χρειάζεται προσεκτική παρατήρηση και έγκαιρη παρέμβαση. Αν και πολλά από τα συμπτώματα μοιάζουν με απλό κρυολόγημα, η διάρκεια, η ένταση και η επανεμφάνιση τους είναι παράγοντες που θα πρέπει να σας προβληματίσουν. Το παιδί που δυσκολεύεται να αναπνεύσει, έχει μόνιμο βήχα, δεν ξεκουράζεται επαρκώς ή παρουσιάζει εναλλαγές στη διάθεση, μπορεί να πάσχει από μη διαγνωσμένη ιγμορίτιδα.
Η συνεργασία με έναν έμπειρο ωτορινολαρυγγολόγο βοηθά όχι μόνο στην ανακούφιση των συμπτωμάτων αλλά και στην πρόληψη επιπλοκών, όπως ωτίτιδες ή χρόνιες ρινίτιδες. Με τη σωστή διάγνωση και την κατάλληλη θεραπεία, τα παιδιά μπορούν να αναπνέουν ελεύθερα, να κοιμούνται ήσυχα και να απολαμβάνουν τη μέρα τους χωρίς δυσφορία.
